ΜΗΠΩΣ ΠΑΡΕΞΗΓΗΘΗΚΑ;

Σε κάθε περίπτωση όμως, ισχύει ...

ΝΤΕΛΑΛΗΣ

ΑΣ ΜΗΝ ΨΑΧΝΟΝΤΑΙ ΑΔΙΚΑ...

Οι πολιτικοί μας ταγοί προκειμένου να βρούν λύσεις γιά το ΜΑΥΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ. Ας χαρακτηρίσουν ως αδίκημα ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ τη δωροληψία των ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ, οι οποίοι θα παραπέμπονται σε ειδικό Δικαστήριο που θα απαρτίζεται απο καμιά εικοσιπενταριά ενόρκους που θα ορίζονται με κλήρωση απ΄τους εκλογικούς καταλόγους, και η παραπομπή τους θα αποφασίζεται αν μαζευτούν υπογραφές απο πολίτες τόσους , όσοι οι ψήφοι που έλαβαν στις εκλογές συν μία.Να δούμε, θα αθωώνεται κανείς τους;Βουλές, επιτροπές, εξεταστικές, ανεξάρτητες αρχές κλπ παραφερνάλια, είναι για το ξεκάρφωμα της ΛΑΜΟΓΙΟπολιτικής και για να παραμυθιάζεται το πόπολο στα καφενεία.

EΠΙ ΤΕΛΟΥΣ!...

Ελήφθη η ΣΩΣΤΗ απόφαση απο τη Βουλή των Ελλήνων!!!
Τα ΠΟΥΡΑ στη ΦΩΤΙΑ... ή
ΟΛΟΙ στα κάρβουνα...


Μα καλά, τόοοση πρόοδος, πως να την αντέξουμε;

Τους ΦΙΛΟΥΣ , στον ΑΝΤΙΠΟΔΑ...

Που κάτω απ΄τη Μεγάλη Σελήνη του Ιούλη, πάνω στ' ακρογυάλι, θα απολαύσουν λίγη απ' τη μαγεία του ΜΕΓΙΣΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ, παρακαλώ,εκει στ' αριστερά του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ, που'ν οι πολλές πατημασιές κι' οι ήχοι της ημέρας, ν' αφήσουν μιας καθησιάς τόπο για τους απόντες ( εκόντες κι' άκοντες). Θάμαστε εκεί όλοι.Κι' αν το αντιφέγγισμα της σελίδας στα γυαλιά του Αναγνώστη, φανερώσει μια μικρορυτίδα και κάτι σα σταγόνα να κρατιέται στη σχισμάδα της, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ του ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ...Της ΓΟΡΓΟΝΑΣ είναι,και θα μαζευτεί απ' άγνωστες αχιβάδες κι' όστρακα που ξέρουν να διαλέγουν...

ΝΤΕΛΑΛΗΣ

O HXOΣ...

Αυτός ο ήχος, του γυαλιού που σπάει στο κεφαλόσκαλο της ΕΞΟΔΟΥ, διέλυσε την τελευταία ικμάδα αντίστασης...Τρόμαξε το πουλάκι του διπλανού δένδρου και ξεφώλιασε. Ας μην το περιμένουμε άδικα...Δεν πρόκειται να ξαναφανεί απ΄τα μέρη μας...ΚΑΛΗ ΑΝΤΑΜΩΣΗ, ΑΔΕΛΦΕ...

ΑΝΤΙΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ...

Καλό ΤΑΞΙΔΙ ΦΙΛΕ,

ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ ΗΡΘΕ

Λώρενς Ντάρελ - ΔΗΛΟΣ

Πεύτουν στους χάρτες σαν δαντέλα
νησιά αναλωμένα απο μια θάλασσα
πηγμένη μες στο ίδιο το γαλάζιο της

διπλοί καθρέφτεςπου επιδεικνύουν
χωριά και δένδρα και ποτάμια
στον ήσυχο αέρα, τον αέρα τον γλυκό

Απο τη διαυγή πλευρά του Χρόνου που
αναβλύζει
σε μέρη ειρηνικά όπου καλπάζουν
ανεμόμυλοι
γυρίζοντας αδιάκοπα στη Μύκονο,πανω απ'
τις γκρίζες τις πηγές,
μες στις σκιές,μια κίνησηγεμάτη
ικανοποίηση.



Εδώ,αγάλματα νεκρών
πλέουν μέσα στο φως,έγκλειστα
το καθένα στη μορφή του με τα μάτια που δεν
βλέπουν

οι ταπεινές πέτρες της Ελλάδας
βαρειά ακυρώνουν με απόλαυση τον θάνατο.


Και στα λιμάνια φτάνοντας αθόρυβα
τα σκοτεινόχρωμα πλεούμενα-
σβέλτες μπρατσέρες με μεγάλα όκκια-
ριγούν απ΄την αναμονή σαν τις γυναίκες
μοιράζονται το χάρισμα των κοριτσιών
να δείχνουν και να προκαλουν τονπόθο
στα μπράτσα των ανδρών πάνω στα θερισμένα
τα νερά
ακολουθούν τον άνεμο με τις μακριές,
αστραφτερές καρίνες τους
τη Δήλο προσπερνώντας,κατευθύνονται σ΄ένα
άστρο.



Αφιερωμένο σε θερινούς πληκτροκοπανητάς