Διαβάσαμε απο τοπικό blog του Αγρινιου
Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, ήρθαν στην επιφάνεια της πολιτικής σκέψης και πρακτικής , οι ξαναζεσταμένες ιδέες της ελεύθερης - αυτορυθμιζόμενης αγοράς, που μέσω του μηχανισμού της προσφοράς και ζήτησης, ελαχιστοποιούν τις απώλειες και μεγιστοποιείται η ωφέλεια! Επικράτησαν δηλαδή οι Νεοφιλελεύθερες Οικονομικές απόψεις σχεδόν σ΄ολόκληρη την Ευρώπη, αρχίζοντας από το Θατσερισμό, περνώντας στους θρησκευόμενους συντηρητικούς των ΗΠΑ, για να καταλήξουμε στους Μπερλουσκόνιδες και τους γνωστούς στα καθ΄ημάς απόφοιτους του London Sc. of Economics, που κρατούν στα χέρια τους την οικονομία της χώρας μας. Οι ικανότητες των ανθρώπων αυτών, δυστυχώς για εμάς, φτάνουν μέχρι του σημείου της μή κατανόησης των οδηγιών και των κανονισμών της ΕΕ, οδηγούν τον τόπο συνήθως σε λανθασμένες κατευθύνσεις και αποφάσεις, πράγμα που κοστίζει στη χώρα καταδίκες , επιτηρήσεις , πρόστιμα και ποινές δυσβάσταχτες. Έτσι οι κυβερνώντες σιγά σιγά, αθέλητα ή ηθελημένα, άρχισαν να βλέπουν ''αποτυχίες'' στη λειτουργία του κράτους ''επιχειρηματία'',ενώ ήξεραν πολύ καλά οι ίδιοι, γιατί το κράτος αποτύγχανε στις ΔΕΚΟ , οι οποίες παρουσίαζαν ελλείματα , κακοδιαχείριση και φαινόμενα σήψης. Και οι κυβερνώντες ήξεραν πολύ καλά ότι ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ γι΄αυτό το κατάντημα των Δημοσίων Επιχειρήσεων. ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ τις μετέτρεπαν σε θερμοκήπια τεμπέληδων και υποαπασχολούμενων προκειμένου να βολέψουν την κομματική τους πελατεία! Αυτοί τις καταχρέωναν , κάνοντας τις Δημόσιες Σχέσεις τους μέσα απο τα ταμεία των επιχειρήσεων αυτών!Αυτοί ψήφιζαν και ψηφίζουν ακόμα νόμους που τις υποχρεώνουν να πωλούν σε ιδιώτες το προϊόν τους σε τιμές κατώτερες απο αυτές που το αγοράζουν ( απο τους ιδιώτες ) πάλι! Η ΔΕΗ είναι τυπικό παράδειγμα αυτού του φαινομένου. . . Παρ΄όλα αυτά, οι Δημόσιες Επιχειρήσεις, μπόρεσαν και εκσυγχρόνισαν την Ελλάδα, δίνοντας δουλειές στους Έλληνες , έδωσαν νέες επενδύσεις και συνέβαλλαν στη γενικότερη προκοπή του τόπου. Ο τρόπος όμως που οι ίδιοι οι πολιτικοί τις χειρίστηκαν, συν την κατασυκοφάντηση και την προπαγάνδα που υπέστησαν, οδήγησαν τον πολύ κόσμο να τις βλέπει με δυσπιστία, να είναι ευεπίφορος στα νεύματα και το πονηρό κλείσιμο του ματιού της ιδιωτικής πρωτοβουλίας , να υποβιβάζονται στη συνείδησή του σαν αποτυχημένες,και να ωριμάζει η ιδέα των ιδιωτικοποιήσεων. Εδώ, χρειάζεται προσοχή! Η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων μπορεί να εξορθολογήσει τη λειτουργία τους μα είναι βέβαιο ότι θα παράξει και ανεργία, στην οποία ο ιδιώτης θα βασίσει τα κέρδη του! Δέν είμαστε φυσικά με την άποψη της με κάθε κόστος διατήρησης της απασχόλησης στις επιχειρήσεις. Απαιτούμε όμως απο τους εργαζόμενους, τους μικρούς και μεσαίους επαγγελματίες, τους βιοτέχνες , τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, δηλαδή την πλειοψηφία των ανθρώπων που ζούν σ΄αυτή τη χώρα να ξανασκεφτούν καλά καλά τι τους συμφέρει πραγματικά: ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΙΔΙΩΤΗ, που σίγουρα δε θα το ξαναδούν, Ή ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ που ένα μέρος του θα ξανακυλήσει στην αγορά τους;
Τις δύο τελευταίες δεκαετίες, ήρθαν στην επιφάνεια της πολιτικής σκέψης και πρακτικής , οι ξαναζεσταμένες ιδέες της ελεύθερης - αυτορυθμιζόμενης αγοράς, που μέσω του μηχανισμού της προσφοράς και ζήτησης, ελαχιστοποιούν τις απώλειες και μεγιστοποιείται η ωφέλεια! Επικράτησαν δηλαδή οι Νεοφιλελεύθερες Οικονομικές απόψεις σχεδόν σ΄ολόκληρη την Ευρώπη, αρχίζοντας από το Θατσερισμό, περνώντας στους θρησκευόμενους συντηρητικούς των ΗΠΑ, για να καταλήξουμε στους Μπερλουσκόνιδες και τους γνωστούς στα καθ΄ημάς απόφοιτους του London Sc. of Economics, που κρατούν στα χέρια τους την οικονομία της χώρας μας. Οι ικανότητες των ανθρώπων αυτών, δυστυχώς για εμάς, φτάνουν μέχρι του σημείου της μή κατανόησης των οδηγιών και των κανονισμών της ΕΕ, οδηγούν τον τόπο συνήθως σε λανθασμένες κατευθύνσεις και αποφάσεις, πράγμα που κοστίζει στη χώρα καταδίκες , επιτηρήσεις , πρόστιμα και ποινές δυσβάσταχτες. Έτσι οι κυβερνώντες σιγά σιγά, αθέλητα ή ηθελημένα, άρχισαν να βλέπουν ''αποτυχίες'' στη λειτουργία του κράτους ''επιχειρηματία'',ενώ ήξεραν πολύ καλά οι ίδιοι, γιατί το κράτος αποτύγχανε στις ΔΕΚΟ , οι οποίες παρουσίαζαν ελλείματα , κακοδιαχείριση και φαινόμενα σήψης. Και οι κυβερνώντες ήξεραν πολύ καλά ότι ΥΠΑΙΤΙΟΙ ΗΤΑΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ γι΄αυτό το κατάντημα των Δημοσίων Επιχειρήσεων. ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ τις μετέτρεπαν σε θερμοκήπια τεμπέληδων και υποαπασχολούμενων προκειμένου να βολέψουν την κομματική τους πελατεία! Αυτοί τις καταχρέωναν , κάνοντας τις Δημόσιες Σχέσεις τους μέσα απο τα ταμεία των επιχειρήσεων αυτών!Αυτοί ψήφιζαν και ψηφίζουν ακόμα νόμους που τις υποχρεώνουν να πωλούν σε ιδιώτες το προϊόν τους σε τιμές κατώτερες απο αυτές που το αγοράζουν ( απο τους ιδιώτες ) πάλι! Η ΔΕΗ είναι τυπικό παράδειγμα αυτού του φαινομένου. . . Παρ΄όλα αυτά, οι Δημόσιες Επιχειρήσεις, μπόρεσαν και εκσυγχρόνισαν την Ελλάδα, δίνοντας δουλειές στους Έλληνες , έδωσαν νέες επενδύσεις και συνέβαλλαν στη γενικότερη προκοπή του τόπου. Ο τρόπος όμως που οι ίδιοι οι πολιτικοί τις χειρίστηκαν, συν την κατασυκοφάντηση και την προπαγάνδα που υπέστησαν, οδήγησαν τον πολύ κόσμο να τις βλέπει με δυσπιστία, να είναι ευεπίφορος στα νεύματα και το πονηρό κλείσιμο του ματιού της ιδιωτικής πρωτοβουλίας , να υποβιβάζονται στη συνείδησή του σαν αποτυχημένες,και να ωριμάζει η ιδέα των ιδιωτικοποιήσεων. Εδώ, χρειάζεται προσοχή! Η ιδιωτικοποίηση των δημόσιων επιχειρήσεων μπορεί να εξορθολογήσει τη λειτουργία τους μα είναι βέβαιο ότι θα παράξει και ανεργία, στην οποία ο ιδιώτης θα βασίσει τα κέρδη του! Δέν είμαστε φυσικά με την άποψη της με κάθε κόστος διατήρησης της απασχόλησης στις επιχειρήσεις. Απαιτούμε όμως απο τους εργαζόμενους, τους μικρούς και μεσαίους επαγγελματίες, τους βιοτέχνες , τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, δηλαδή την πλειοψηφία των ανθρώπων που ζούν σ΄αυτή τη χώρα να ξανασκεφτούν καλά καλά τι τους συμφέρει πραγματικά: ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΙΔΙΩΤΗ, που σίγουρα δε θα το ξαναδούν, Ή ΤΟ ΜΕΡΟΚΑΜΑΤΟ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ που ένα μέρος του θα ξανακυλήσει στην αγορά τους; 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου